“Dames en heren welkom, we gaan er vanavond één groot feest van maken !”, een bekende uitspraak voor festivalbezoekers, maar ook voor veel -heel veel- radio/televisie presentatoren en technici.
Eén van de leukste evenementen voor ons programma technici was de jaarlijkse uitzending van het plaatselijke 2-daagse smartlappenfestival. In een gezellig plaatselijk etablissement, waar de waard nog een ouderwets ‘broodje bal met mayo’ wist te produceren. Terwijl onze collega’s van het zaalgeluid en licht al in alle vroegte begonnen met opbouwen kwamen wij meestal in de middag met de reportagewagen aangereden. Na de inwendige mens te hebben gesterkt met het eerste ‘broodje bal’ rolden we onze kabels uit, zetten nog wat extra microfoons neer, zochten de stekkers van moedertje PTT op en namen met de regisseur het draaiboek door. Een luxe positie!
Onder het avondeten, categorie “wille de heere een uitsmijtert of een bakkie soep met balle en brood?”, was er dan nog alle gelegenheid om de kennismaking met de presentator en de andere collegae in alle gezelligheid voort te zetten. Wij zaten braaf aan de cola-light, maar het eerste pilsje ‘voor de zenuwen’ en de tweede ‘omdat je op één been niet kan lopen’ bracht de presentator al snel in een heel goede stemming.
Tegen achten begon de uitzending. Veel publiek, en veel gezelligheid. En die sfeer hoorbaar maken waren we goed in: een richtmicrofoon bij de biertap doet wonderen! Zoveel wonderen dat, toen een muzikant even een korte pauze nam, er vanuit de studio de vraag kwam: ‘wat doen jullie toch?”. Antwoord: ‘we zenden sfeer uit’!
Eén van de charmes van het smartlappenfestival was dat we soms op het laatste moment nog werden verrast met veranderingen. Meldde het draaiboek “zanger met gitaar”, stond er ineens een onverwachte accordeonist bij. Ach, ook toen waren we al flexibel en dankzij de intercom met de zaal kwam het altijd nog op tijd goed.
Op de 2e avond zou het festival worden geopend met een zangeres die het echte Hollandse Levenslied zong. De betreffende dame was stevig gebouwd en bracht haar act half op de piano leunend. We repeteerden. Vreemd, de microfoon bij de (lichtelijk ontstemde) piano plopte. We luisterden naar de andere microfoon: ook vreemde geluiden. Een inspectie op het podium bracht uitkomst. De kleinkunstenares had nogal last van de warmte op het podium en had daarom in de piano twee kleine ventilators gelegd om wat koelte toegewuifd te krijgen. Die avond hebben we voor het eerst windkappen op de pianomicrofoons gebruikt !
Ach ja, TV is leuk maar voor de echte sfeer: dan moet je toch bij de Radio zijn.
Smartlap & festival voorzichtig dit najaar !